عصر روشنگري در تاريخ غرب، دوران تثبيت مدرنيته و ظهور ايدئولوژيهاي اومانيستي است. فيلسوفان عصر روشنگري، معتقد به اصالت عقل منقطع از وحي بودند و عصر غلبهي تفکر ديني را روزگار « تاريک انديشي» مي ناميدند. اکثر نويسندگان و انديشمندان معروف نهضت روشنگري يعني افرادي مثل « ولتر»، « نيوتن»، « منتسکيو» و « لسينگ» وابسته به لژهاي مختلف فراماسونري بودند. اساساً ميتوان انديشههاي مبنايي «روشنگري» را همان باورهاي بنيادين فراماسونري دانست. آمريکا، کشوري است که بر مبناي ايدهآلهاي روشنگري بنا شده است و فراماسونرها در طول تاريخ دويستوسيواندي سالهي آن، هميشه در زمره رهبران و بانيان و چهره هاي ذي نفوذ سياسي و فرهنگي و اقتصادي اين کشور بوده اند. پيوند فراماسونري و روشنگري، در دولت آمريکا تجسم عيني يافته است.
فراماسونري چيست؟ ارايه يک پاسخ صريح و روشن به اين پرسش، نيازمند تفصيل و فرصتي گسترده و مبسوط است؛ اما اجمالاً مي توان گفت که تشکيلات فراماسونري آنگونه که در انگلستان و پس از آن در فرانسه و آلمان و آمريکا در قرن هجدهم و پس از آن پديد آمد، سازمان مخوف و پيچيده و بسيار ذينفوذي است که از طريق اعمال نفوذهاي نهان روشانه، خواستها و اراده و منافع لايههاي مختلف طبقات سرمايه دار عصر جديد را پيش ميبرد. فراماسونري به شدت، يهوديتزده بوده و داراي پيوندهاي نزديک با صهيونيسم جهاني است. شبکههاي فعال و پيچيده و پر قدرت و مرموز فراماسونري، از عوامل ذي نفوذ در سياست خارجي و نيز سياستهاي داخلي دولتهاي امپرياليستي غربي، به ويژه آمريکا هستند. ميتوان گفت آمريکا را فراماسونها بنيان گذاردهاند و آمريکا خانه اصلي فراماسونري بين المللي است.
آماري که از نفوذ گسترده شبکههاي ماسوني و ليست سياستمداران وابسته به فراماسونري در آمريکا بعضاً افشا مي گردد، بسيار هول انگيز و تکان دهنده است. گفته مي شود که بزرگ ترين تشکيلات فراماسونري با نزديک به شش ميليون عضو، در آمريکا وجود دارد. سياستمداران اصلي و رهبران جنگ هاي استقلال آمريکا يعني « جرج واشنگتن»، « توماس جفرسون»، « جان آدامز»، « بنيامين فرانکلين» و « ژان لافايت» همگي فراماسونر بودهاند.
نخستين قانون اساسي فراماسونري را « بنيامين فرانکلين» ( که از رهبران جنبش استقلال و سفير آمريکايي ها در فرانسه بود ) نوشته است. « جرج واشنگتن» فرمانده ارتش ايالات متحده و نخستين رييس جمهور اين کشور، نخستين سنگ بناي ساختمان کنگره آمريکا را در شرايطي در زمين کار گذاشت که پيشبند ماسوني خود را بسته بود. برخي علايم رمزي معروف فراماسونري بر روي اسکناس يک دلاري آمريکا نقش بسته است. در اوايل قرن نوزدهم و در نخستين دهههاي شکلگيري دولت ايالات متحده آمريکا، نفوذ فراماسونري در هيات حاکمه رو به افزايش گذارد. در 1808، جيمز ماديسون از رهبران فرماسونري آمريکا و از نويسندگان قانون اساسي اين کشور، با نفوذ ماسوني ها به رياست جمهوري برگزيده شد و سه رييس جمهور بعدي آمريکا يعني « جيمز مونروئه»، « جان کوينسي آدامز» و « آندريو جاکسون» هر سه فراماسونر بودند. پس از آن، به دليل مخالفت هاي جناح غيرماسوني سرمايه داري آمريکا در آن زمان، افشاگري هايي عليه فراماسونرها توسط « ويليام مورگان» صورت گرفت، اما پس از مدتي با مرگ مرموز او، ماجرا به نفع فراماسونرها خاتمه يافت. از سال 1841 و از زمان رياست جمهوري « هاريسون»، او و پنج رييس جمهور بعدي آمريکا، همگي فراماسونرها بودند. جالب است بدانيد که « آبراهام لينکلن» که نمايندگي جناح صنعتي سرمايه داري شمال آمريکا را در جنگ عليه برده داران جنوب داشت نيز فراماسونر بوده است و معاون او « آندريو جانسون » که پس از قتل لينکلن به قدرت رسيد و نيز رييس جمهوري بعدي آمريکا يعني ژنرال « اوليس گرانت » نيز ماسوني بوده اند. ارايه ليست کامل سياستمداران و دولتمردان و رييس جمهورهاي فراماسونر آمريکايي، نيازمند يک کتاب حجيم و مستقل است. اجمال مطالب اين است که در مواردي هم که فراماسونرها به دليل اختلافات داخلي در انتخابات موفق نشده اند و يا بنا به دلايلي ترجيح داده اند رييس جمهوري غير فراماسونر بر آمريکا حکومت کند، معاونان اصلي آنها و مقام هاي مهم قضايي يا سنا و کنگرهي آمريکا، اغلب فراماسونر بوده اند. آمريکا، قرن بيستم را با رياست جمهوري سه فراماسونر آغاز کرد و دو رييس جمهور معروف دهه هاي هشتاد و نود آمريکا يعني « رونالد ريگان» ( 1981 تا 1989 ) و « بيل کلينتون» ( 1993 تا 2001 ) هر دو فراماسونر بوده اند و در اين ميان، رييس جمهورهايي نظير « وارن هاردينگ» « فرانکلين روزولت»، « ترومن»، « ليندن جانسون» و « جرالد فورد» نيز ماسوني بوده اند و جالب است که رييسان جمهوري فراماسونري نظير « ترومن»، « جانسون» و « جرالد فورد» رابطهي نزديک و خاصي با محمدرضا شاه و رژيم پهلوي دوم داشته اند. تعداد زيادي از معاونان رييس جمهور و روساي سناي آمريکا نيز بر اساس آمارهاي ارايه شده، از اعضاي فراماسونري بوده اند. بر اساس برخي آمار ارايه شده، در نيمه دوم قرن بيستم، نزديک به 58 درصد وزرا و قريب به 60 درصد قضات ديوان عالي آمريکا و نيز بين 55 تا 60 درصد سناتورهاي آمريکايي از اعضاي رسمي فراماسونري بوده اند. نفوذ حيرت انگيز تشکيلات مخوف فراماسونري ( به عنوان بازوي سازماني سرمايه سالاري يهودي جهاني ) در هيات حاکمه و ارکان اجتماعي و اقتصادي و فرهنگي و سياسي آمريکا، از نقش مهم باندهاي قدرت نهانروش و توطئهگر در جامعهي آمريکا پرده بر ميدارد.